یادداشت پیمان قیصری

        در سال ۱۹۷۲ در شهر یومیاما در کلاس سوم ۳ از یک مدرسه دانش‌آموزی به نام میساکی وجود داشت که بسیار باهوش و خوش‌چهره و دوست داشتنی بود و محبوب دانش‌آموزان و معلمان. در میانه‌ی سال تحصیلی میساکی در اتفاقی می‌میره و همه‌ی دانش‌آموزان کلاس سوم ۳ در بهت فرو میرن تا اینکه یکی از اونها میگه میساکی نمرده، ببینید میساکی اونجاست و همه‌ی دانش‌آموزان و حتی معلم کلاس طوری رفتار می‌کنند که انگار میساکی زنده‌ست و حتی گاهی باهاش صحبت می‌کنند و این داستان ادامه پیدا می‌کنه تا روز فارغ‌التحصیلی و عکس یادگاری، وقتی عکس رو می‌بینند میساکی با چهره‌ای رنگ پریده در گوشه‌ای از عکس دیده میشه! و این شروع جریانیه به نام نفرین کلاس سوم ۳. حالا بیست و شش سال بعد از اون ماجرا، ساکاکیبارای ۱۵ ساله که پدرش برای یک سال به ماموریت رفته و مادرش هم مدتی پس از زایمان فوت شده، از توکیو به یومیاما اومده پیش پدربزرگ و مادربزرگ و خاله‌ش تا سال سوم رو اینجا بگذرونه و وارد کلاس سوم ۳ میشه و ادامه‌ی ماجرا درگیری ساکاکیبارا و هم‌کلاسی‌هاش با این نفرینه. کتاب داستان جالبی داره هرچند گاهی تکرار یه سری حرفا تو ذوق میزنه. ترجمه می‌تونست بهتر باشه. داستان در نهایت به سرانجام میرسه اما تهش به سوال «چرا؟» جوابی نمیده. سرگرم کننده بود.ه