یادداشت نعیمک

        فضای کتاب‌های مگره خیلی سنگین است و این بار انگار خیابان‌ها از همیشه سنگین‌تر هستند. یکی از عالی‌ترین شروع‌ها را داشت. وقتی که مگره در یک نگاه مظنون را پیدا می‌کند و تو فکر می‌کنی چه دزد‌وپلیسی قرار است اتفاق بیفتد وقتی در همان صفحات اول مظنون شناسایی شده است. توصیفات کتاب از فضا و آدم‌ها و خود مگره بسیار جالب توجه است. اینکه چطور می‌تواند توصیف کمک به فضاسازی کند و فقط پر کردن صفحه نباشد. 
خود داستان خیلی جذاب است اما یک جاهایی واقعاً حس می‌کردم که چیزی را جا انداختم یا درست نفهمیدم اما این طور نیست. این شکلی طراحی شده تا در اصل اتفاق گم شویم. اما یک سوم انتهایی ای کاش بهتر بود. اگر در زمان نزدیک‌تری به ما نوشته می‌شد احتمالاً پایان هیجان‌انگیز‌تری داشت اما خیلی کلاسیک است و از وقتی که ما هم تمام قصه را متوجه می‌شویم قصه در سراشیبی می‌افتد. همان سراشیبی که مظنون شروع می‌کند به گفتن روایت خودش و من به شخصه این شکل از گره‌گشایی را دوست ندارم.