یادداشت حمیدرضا مشکانی

        به قلم برادرم محمدرضا رحیمی شاعر  اعجازگر ایران زمین. افتخار بنده این است که در بیست و چند سال گذشته، لحظه به لحظه شعرش را در زندگی اش و زندگی را در شعرش به چشم خود دیدم!
هر منتقد منصفی اگر به کتاب پیش رو دست ببرد، این نازنین مسما گرفته به ((پاییز پروانه)) همانگونه که پاک از شهرتش پیداست، پی خواهد برد که شاعر آن را به دارایی و درایت ارائه کرده است، اشعاری که با نکته سنجی گلچین و به باریک بینی تعیین و با دقیق النظری ویژه ای ممتاز کرده برگزیده است.
اشعاری سراسر مملو از تمثیلات اسطوره ای، تلمیحات پنهان و عیان و مکنونات و مستورات آشکار و نهان!
نازنین رفیق صمیمی، ((محمدرضا رحیمی))!