یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب پیش رو از کودکی و نوجوانی فرشید ملکی شروع می‌شود. او از همان کودکی به نقاشی علاقه‌ داشته. علاقه‌ای که به گفته خودش از روی غریزه و خود به خودی با کپی کردن تصویر حیوانی که بر روی بالشی گلدوزی شده بود، شروع می‌شود و بعدتر با کپی کردن تصاویر مجلاتی مانند تهران مصور یا تصاویر بازیگرانی در روزنامه اطلاعات ادامه یافت.
با ورود به دوره نوجوانی افزایش تمایل به نقاشی با تمرکز روی طراحی مسیر جدی‌تری را برای وی باز می‌کند. ملکی نوجوان از شانزده سالگی و با خودآموزی مجدانه عزمی راسخ برای نقاش شدن را درون خود پیدا می‌کند. در همین راستا در کلاس‌های آزاد نقاشی محمود اولیا، جنب هنرستان پسرانه "کمال الملک" شرکت می‌کند. طراحی‌های به جا مانده از این دوران ملکی شامل طرح‌هایی از چهره و تن اطرافیان و خانواده است که با خطوطی روان کار شده‌اند. 
در ادامه کتاب وارد مسیر شناخته شده تری از این نقاش معاصر می‌شود. مسیری که به گفته آرمان خلعتبری، نویسنده کتاب، غالبا با لحنی متفاوت با جریان رایج در هنر این روزگار ساخته شده است و از ملکی نقاشی مستقل ساخته است. کتاب "میان طنز و فاجعه" برای اهالی تجسمی به طور کلی و برای موافقان و مخالفان نقاشی‌های فرشید ملکی کتابی جذاب خواهد بود چرا که علاوه بر ارائه آثار این نقاش با کیفیت بسیار خوب، تحلیل‌هایی موافق و مخالف آثار وی منتشر کرده است. به گفته خلعتبری این کتاب در رفتاری تاریخی، قرائتی از زندگی و کار فرشید ملکی است که می‌کوشد با نقل واکنش‌ها و ارائه خوانشی بر دوره‌های مختلف کارهای هنرمند، به امری فراتر از روایتی صرف از کرده‌های او دست یابد.