یادداشت سید حسین مرکبی

        به تاریخ: زمستان ۱۳۹۳

پر مغز بود. مرگ‌اندیشی صیقل خورده و حکمت‌های پرمایه‌ی گاه و بی‌گاهش این آیه را به یاد می‌آورد که: بل هو آیات بینات فی صدور الذین اوتو العلم (عنکبوت/۴۹). این کتاب زاییده و برش‌هایی است از فرهنگی که بی‌شک عالمانی به معنای مستفاد در آیه در آن دخیل بوده‌اند.
در فصل‌های میانی کمی از این حکمت‌آلودگی کاسته شد اما با نزدیک شدن به پایان دوباره اوج گرفت.