یادداشت عطیه میرزاامیری

        این کتاب یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های من شد. چرا؟ چون اشاره به بدن‌مندی کتاب اون‌قدر من رو درگیر خودش می‌کرد که انگار من بخشی از خانواده بودم.
نویسنده که ماجراهای خانوادگی خودش رو توی بچگی نوشته، خیلی ساده به موضوع بدن اون هم بدن مادرش اشاره میکنه. اینقدر این اصل با جریانات ساده‌ی زندگی از جمله مهاجرت ‌، عاطفه ‌و زندگی زناشویی گره می‌خوره که من هم شبیه مادر داستان، کلافه می‌شدم از دست بدنی که توش زندگی می‌کردم و بنا نبود حواشی درونی و بیرونی این بدن دست از سرم برداره.
و ترجمه‌ی این کتاب؛ بخش زیادی از لذتی که در خوانش این کتاب بردم، مدیون مهشید میرمعزی هستم بابت ترجمه‌ی به‌شدت حرفه‌ای و خوب این کتاب.