یادداشت Mary Yousefzade
1404/4/26
دینو بوتزاتی در کمال شاعرانگی و به زیبایی تمام چهره‌ی عریان اثر تخریب‌گر امید واهی بر گذران عمر را به خواننده می‌نمایاند. این افسر افسون‌شده در امید رخداد واقعه‌ای با احتمال ناچیز، شما را با خود سوار بر اسب زمان کرده و به گونه‌ای می‌تازد که گویی شما نیز پاسبانی هستید در این قلعه‌ی متروک و دورافتاده.
<<از گزند داس دروگر وقت، هیچ روینده را زنهار نیست.>>
بوتزاتی این جمله را به جذابیت هرچه تمام‌تر، در ۲۲۷ صفحه به تصویر کشیده و بدون شک صحنه‌ی آخر داستان، تمام حواس خواننده را درگیر و او را منقلب خواهد کرد.
از ترجمه‌ی شیرین و بی‌نظیر جناب سروش حبیبی هم نمی‌شود غافل شد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.