یادداشت آنیل

        اولین چیزی که توجهم رو جلب کرد، حجم کتاب بود و نسبت به خوندنش کنجکاو شدم. از نحوه نگارشش که مثل یه مستند جنایی نوشته شده بود، خیلی خوشم اومد. توصیفاتش نه خیلی طولانی و گیج‌کننده بود و نه خیلی کم و نامفهوم. تا نیمه‌های کتاب برای تموم کردنش خیلی هیجان‌زده بودم و حتی وقتی اولین پلات توئیست ماجرا مشخص شد، شوکه شدم. اما فکر می‌کنم تکرار دوباره‌ی همون تیپ از پلات توئیست، باعث شد یکم برای بار دوم بی‌مزه بشه و از همون‌جا داستان یه سیر نزولی خیلی نامحسوسی به خودش گرفت. راستش از پایانش انتظار بیشتری داشتم ولی یه سری سوالات رو بی‌جواب گذاشت یا نیمه‌ راه ول کرد. به طور کل، نسبت به جنایی‌هایی که خوندم سناریوی قشنگی داشت و روان بود. برای یه بار خوندن و سرگرمی گزینه خوبیه و البته گول تعداد صفحاتش رو نخورید. اکثر صفحات چون به شکل دیالوگ نوشته شده، کوتاهه و حتی میشه دو سه روزه تمومش کرد.