یادداشت Fa

        واقعاً نوشتن ریویو درباره‌ی این کتاب یه‌کم برام سخته. چون نه این‌طوری بود که خیلی عاشقش شده باشم و نه که ازش بدم اومده باشه. کتاب شروع خوبی داره. و خب واقعا کششی که یک کتاب جنایی می‌طلبه رو هم داره. کم‌کم گره‌های داستان باز می‌شن و این هم خوب بود. اما این داستان هم با اینکه جالب بود، روندِ حل معما هم جذاب بود، اما درنهایت خیلی معمای پیچیده‌ای نداشت (برخلاف چیزی که تو خلاصه و در طی داستان نشون داده شد). از یک جا به بعد هم قابل پیش‌بینی شد کمی ولی باز همچنان تعلیقش حفظ شده بود. و البته یک‌چهارمِ پایانی کتاب هم خیلی روند تندی داشت و همه‌ی گره‌ها تندتند داشت باز می‌شد.
اما‌ با این حال از خوندنش پشیمون نیستم و به‌عنوان یک کتاب جناییِ معمولی خوب و جالب بود.
*اسپویل*
این دو قسمت خیلی تحت‌تاثیر قرارم دادن:
'بابا آهسته می‌گوید:
- یک چیزی بهم داد که مال مادرت بود، چیزی که خیلی می‌پوشید. توی تولد پونزده‌ سالگیت اونو بهت دادیم.
- شالم.
بازی روزگار را ببین! شالی که در این مدت شب‌ها از من محافظت کرده، مال همان زنی است که سعی کرده مرا بکشد، مادر خودم.'
'انگار باز جلوی دیوارنوشته ایستاده‌ام و حس می‌کنم دوباره خانواده‌ام را پیدا کرده‌ام. تعجبی ندارد که این‌قدر این فرش برایم جذابیت داشت. در تمام مدت خانواده‌ام در قلب خانه منتظرم بوده‌اند.'