یادداشت جواد کریمی

        بعضی وقت‌ها قلم نویسنده کاری با چشمهای آدم می‌کنه که باید چشمها رو مثل یه ماشین خراب توی سربالایی به زحمت هل داد واسه خوندن ادامه کتاب و رسیدن به اولین نقطه، ویرگول، سمیکالن و . . .
ولی قلم مصطفی مستور برای شخص من به شدت جذابه و چشمهام مثل یه بچه که تازه راه رفتن یاد گرفته باشه دوسداره قلمشو بگیره و کلمه به کلمه باهاش راه بره تا آخر قصه . . . 
حتی اگه آخر قصه اون چیزی نباشه که دوسداشتم باشه، 
حتی اگه آخر قصه اون چیزی نباشه که حدس میزدم باشه، 
حتی اگه آخری برای قصه وجود نداشته باشه . . .