یادداشت سمی

        برام زیاد پیش می‌آید که با کس دیگری عوضی گرفته شوم.چه آدم‌هایی که بهم بر می‌خورند و حس می‌کنند من را جایی دیده‌اند،همیشه هم یادشان نمی‌آید که در چه شرایطی،چه موقعیتی،کی و کجا می‌توانسته‌اند ملاقاتم کرده باشند...چند دقیقه بعد،ناچار از قبول اینکه نمی‌توانیم کوچکترین خاطره‌ی مشترکی پیدا کنیم،برای نتیجه‌گیری،دو یا سه بار شانه بالا می‌اندازیم،چند لبخند گنگ ردوبدل می‌کنیم و من عذر می‌خواهم آن کسی که آن‌ها فکر می‌کردند نیستم.بعد،روز خوبی را برای هم آرزو می‌کنیم و به راه خودمان ادامه می‌دهیم.
.
عجیب است،می‌دانم،ولی من شبیه خیلی‌ها هستم.
.