یادداشت غزل ⋆

        همین الان تمومش کردم و خب شاید یه شاهکار به تمام معنا بود.
دروغ چرا؟ اولاش بنظرم خیلی مسخره میومد و حس خاصی نسبت بهش نداشتم، تا اینکه یه چند صفحه که گذشت دیدم این حجم از هایلایت کردن جمله های کتاب عادی نیست :))
انقدر قشنگ و حرف دل بود که یه‌سری جاها واقعا احساس می‌کردم متن از جانب من نوشته شده، یه سری جاها رو با بغض هایلایت کردم چون واقعا حرفای نویسنده رو درک میکردم.
رمان نبود و تقریبا هر دو سه صفحه‌ داستان متفاوتی داشت. متفاوت و در عین حال دوست‌داشتنی.
این کتاب رو فقط به کسایی توصیه میکنم که روحیه ادراکی بالایی دارن، اینجور آدما این کتاب رو فقط نمیخونن، بلکه باهاشون زندگی میکنن..
پ.ن: کاش میتونستم ستاره های بیشتری تقدیم دال دوست‌داشتنِ عزیزم کنم :)