یادداشت احمدرضا بیابانی
1404/4/9
لاشه لطیف داستان جامعه ای را روایت میکند که زمانی کشتن ادم ها حکمی جز مرگ نداشت را تبدیل به جامعه ای کرده که انسان ها را همانند گوسفند پرورش ، سلاخی و از پوستشان کیف و کفش و لباس میسازند و میپوشند . جامعه ای که حتی دیگر مرده های تازه دفن شده هم در امان نیستند و ممکن است کارشان به نکیر و منکر شب اول قبر هم نرسد و به جای فشار قبر فشار شقه شقه شدن جسم بی رو حشان را حس کنند. و به ما مردمی را نشان میدهد که روزی ازمایشات وحشتناک و غیر انسانی یوزف منگله را محکوم می کردند اما پس از این گذار لعنتی به افراد همچون او جایزه و تقدیر به عمل میارن !!!!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.