یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

                روایت یک آدم تنها

منتظر چنان داستان‌های دقیقی از یک مجموعه سفارشی نبودم. نویسنده در خلق شخصیت‌هایی که در هر داستان خلق کرده بود، چنان به جزییات دقت کرده بود که می‌شد شخصیت را باور کرد. البته در این مجموعه داستان پیوسته، هر داستان قصه یک شخصیت راوی بود. از جمله پدر، مادر، برادر، عموها و دوست پدرش. ولی وقتی کتاب تمام می‌شود، هیچ‌کدام از این شخصیت‌ها در ذهن خواننده نمی‌ماند. این راوی است که «می‌ماند.» در واقع راوی در روایت شخصیت‌ها دارد خودش را معرفی می‌کند؛ یک آدم‌ تنها.