یادداشت

        برخی اوقات در بین آثار یک نویسنده بزرگ، کتابی پیدا میشه که با وجود مهجور بودنش، تاثیرگذاری زیادی بر خواننده میذاره و خوندنش آدم رو چنان به فکر فرو میبره که شاید یک داستان طولانی و بلند نتونه چنین تاثیر عمیقی بذاره.
کتاب علامتچی چارلز دیکنز شاید به اندازه آثار دیگه این نویسنده شناخته شده نباشه اما کتاب فوق العاده زیباییه و به نظرم با خوندن همین داستان میشه به توانایی چارلز دیکنز پی برد.
این داستان درباره شخصی هست که در یک ایستگاه قطار دورافتاده در یک دره، وظیفه علامتچی ایستگاه رو بر عهده داره تا از بروز حادثه جلوگیری کنه و در یک آلونک کوچک و محقر زندگی می کنه. راوی اول شخص که اسمش رو نمیدونیم یک شب با او آشنا میشه و علامتچی براش تعریف می کنه که در چندین بار در نزدیکی چراغ خطر، یک شبح رو دیده و بعد از اون هر بار یک حادثه در قطار رخ داده...
این رمان کوتاهه و در کمتر از یک ساعت میشه تمومش کرد اما داستان عمیقی داره.
مضامینی که رمان به اونا پرداخته شامل تنهایی، سرنوشت و خطرات پیشرفت صنعته.
علامتچی داستان در اون ایستگاه پرت و دورافتاده به خاطر شغلش فردی فوق العاده تنها و منزویه و هیچ کس رو در اطراف خودش نداره و تنها وسیله ارتباطش، تلگراف با مرکز راه آهنه. چارلز دیکنز نشون داده که راه آهن و قطار که به نوعی نماد پیشرفت و صنعتی شدنه، میتونه چه آسیبی به انسان ها وارد کنه.
خیلی از خوندنش لذت بردم و واقعا تاثیرگذار بود. پیشنهاد می کنم یک زمان کوتاه رو به خوندن این رمان زیبا اختصاص بدین.