یادداشت علی حکیمی

        اگر میخواهی زندگی ات صبحی و طلوع فجری داشته باشد،
خلوتی می خواهد و شب قدری که تقدیرات را درک کنی و طرحی بریزی
که او با تمامی پدیده ها و انبیا تو را به بیداری، به صبح دعوت کرده و اما تو هنوز خفته ای!

باید استعدادها را به راه انداخت که خسارت در کمین آدمی است، آری قسم به زمان که آدمی خاسر است و زیان دیده، همه از او کم کرده اند و او از معشوقی که میخواهد او را زیاد کند و از خسران رهایی اش دهد فراریست!

باید دعوت حوادث را دریافت ، درس گرفت و از آگاهی ها چشم نپوشید و به کم ها و حداقل ها قانع نشد که تمامی دنیا و حتی بهشت سود یک لحظه کسی است که جایگاهش را یافته و خود را شناخته...

باید صادق باشیم، راهی که اولیای او با سر رفتن نمی توان چنین خزیده خزیده رفت و انتظار اجری هم داشت و نمی شود با غرور و سرفرازی به قرب دست یافت که قرب او در  انکسار است و اخبات.