یادداشت مهدی نانکلی

        گاهی هنگام فکر کردن به دیکتاتورها فراموش می‌کنیم که آن‌ها نیز انسان هستند‌. اما واقعیت این است که یک دیکتاتور و هرمی که در راس آن نشسته است بسیار و بسیار، حاصل ویژگی‌های یک جامعه انسانی و روابط موجود در آن است. ویژگی‌هایی که اگر رفتار درست با آن‌ها را در سطوح مختلف به کار نگیریم، اگر هرروز برای درک بهتر هرکدام تمرین نکنیم و اگر خود را به آغوش پیچیدگی‌های آن‌ها نیاندازیم، مجبور به تکرار تجربه هزارباره تاریخ خواهیم بود.
تروخیو، ملقب به "پدر" ملت، مردی که برای تمام کارهایش توجیهاتی دارد. توجیهاتی که بسیار آشنا هستند و بارها شنیده‌ایم و حتی گاهی نیز استفاده کرده‌ایم. اطرافیانی که از روی ترس، ایمان، طمع و شهوت او را همراهی می‌کنند. ماشین ویرانگری که بسیار پیچیده است اما به هیچ روی، ناآشنا و غریبه نیست.