یادداشت آوین شیخ ها

                یک سری کتاب ها روزی آنقدر به دلت نشسته اند که بیشتر از سیر داستانی اشان، احساساتی که درونمان شکوفا کرده اند، افکاری که به آن ها قوت و بال و پر داده اند را به یاد می آوریم. 
این کتاب تکیه گاه آخرین روز های 11سالگی من است. 
من با مگی، شخصیت اصلی داستان زندگی کرده ام، با او با انگشت خاکی دوست شده و دنبال مادر گم شده ی مگی گشته ام. 
کنار دختر نوجوان داستان دویده ام و به درون دنیاهایی سرک کشیده ام  و با او به شخصیت های داستانی جان بخشیده ام . 
هیچ نوجوانی نباید از خواندن حداقل یک باره ی این کتاب بگذرد.
البته نمی دانم اگر الان بخوانمش چه حسی خواهم داشت و به نظرم همان قدر خوب است یا نه ولی به احترام تمام شوقی که در من ایجاد کرد به آن 5امتیاز می دهم. 
پ. ن: شخصیت سازی دوست داشتنی، دنیای فانتزی بدون کلیشه، روند معقول و... دارد که به نظرم به لحاظ ادبی و داستانی هم به آن ارزش دوچندانی می بخشد.