یادداشت میم صالحی فر

        نمیدونم چرا اول نسبت به این مجموعه گارد داشتم.
حتی وقتی از کارتن درش آوردم هم گفتم عه اینکه اینقدر تعریفش رو می کردن که خیلی نازکه! 
ولی وقتی بالاخره گرفتمش دستم و باهاش همراه شدم، خیلیییییی ارش لذت بردم.
اول نقاشی هاش مسحورم کرد که چقدر پر از رنگ و امید و روشنی بود.
متن هم گویا و مستقیم و دوست داشتنی، حدود چهارده تا روایت کوتاه بود به نظرم.
وقتی خواندمش پر شدم از امید و انگیزه برای ایجاد تغییر.
توجهم خیلی جلب شده بود به اینکه چقدر کارهای کوچک و به ظاهر بی اهمیت، می تونن دنیای خیلی از ماهارو تغییر بدن، فقط مهم اینه که بخوايم تاثیر گذار باشیم، حتی اگه به یه روستای دورافتاده با اتاقی بدون پنجره، برای معلمی فرستاده شده باشیم. به قول بزرگی مهم اینه هر کجا هستیم و هر کاری می کنیم اونجا رو مرکز عالم بدونیم