یادداشت

        یادداشتی بر کتاب سلول های بهاری
۱۳ شهریور ۱۴۰۳

در ابتدای کار فکر کردم چون تاریخ شفاهی است شاید متنی خشک و بی روح داشته باشد، اما هرچه بیشتر پیش رفتم، عطشم بر مطالعه اش بیشتر شد، دوست داشتم مدام از آنچه خواندم با شخصی صحبت کنم و شور و اشتیاقی که کتاب بهم داده بود به دیگری هدیه کنم و همین کار را هم کردم و هربار اتفاق جدیدی رخ می‌داد با جزئیات تعریف میکردم...
وجه زیبای دیگر کتاب این است که هیچ سئوالی را بی پاسخ نمی‌گذارد هر فصل که پیش رفتم سئوالی در ذهنم شکل میگرفت اما فصل بعد پاسخ داده می‌شد 
نکته‌ی دیگری که می توان به آن اشاره داشت، این است که حتی اگر رشته‌ای مرتبط با کتاب نداشته باشیم هم کتاب طوری مخاطب را همراه خود می کند که مخاطب حس غریبی با کتاب نخواهد داشت.
در نهایت کتاب را دوست داشتم و به شدت حالم با خواندنش با صفحه به صفحه اش خوب شد.