یادداشت سید علی مرعشی

        گیرنده شناخته نشد
مطالعه نامه نگاری بین دو نفر همیشه برایم چالشی حوصله سربر بوده به طوری که از خودم می پرسم:"خب که چه؟"،  "به چه درد من می خورد؟ "،"اصلا کجایش جذاب است!؟" و...

مرور چند پاسخ اجمالی:
-اگر نامه ها حاوی اطلاعاتی از پس زمینه تاریخی و سرگذشت انسانها در مقطعی خاص  باشد و به نوعی گزارشی فردی و زنده (و نه تاریخ خشک) باشد می تواند برای اهلش جذابیت خاصی داشته باشد.

-شخصی که در ادامه سیر مطالعاتی خود در شناخت یک دوره زمانی مشخص برخی پازل های ذهنی را با مرور آثار ادبی، نامه ها، صوت ها، عکس ها و فیلم های به جا مانده از آن زمان تکمیل کند هرآینه سلطه ای عمیق تر بر حقیقت تاریخ خواهد داشت.

-ایجاد علامت سوال درپی یافتن قرائنی از لابلای نامه ها ممکن است نوع نگاه ما به تحلیل های کلی و آسان انگاری فهم وقایع گذشته را عوض کند. مساله بعدی همذات پنداری و نگاه انسانی به آنچه بر سر هم نوعان ما در نقطه ای از زمین اتفاق افتاده نه از لابلای ذکر عملیات های گسترده و لشکرکشی های شبانه مشخص می شود که از حس شفافِ از ترس مرگْ لرزیدن های مردم عادی رخ می نماید.
-----
از متن کتاب:
"اما وادی دیگری هست که همیشه می توانیم احساسات صادقانه را در آن تجربه کنیم-محضر دوست.آن جا که خودپسندی های حقیرمان را دور می ریزیم و صمیمیت و تفاهم را حس می کنیم."

پ: یافتن اثری کوتاه(نزدیک به ۶٠) همان خلاف سنگین یک کتابخوان است که با اتمام آن نمی داند آیا می تواند بگوید یک کتاب را خوانده یا نه؟!در واقع حتی تکلیف او با پست گذاشتن یا نگذاشتن روشن نیست! اما چیزی که با اطمینان می توان گفت عبارت است از اینکه اگر قصد معرفی یک کتاب کوچک را دارید"گیرنده شناخته نشد" انتخاب بدی نیست.