یادداشت میم صالحی فر

         با ارفاق ۳ ستاره!

نویسنده‌ی محترم یه عالمه شخصیت جذاب ریخته بودن وسط داستان که جز یک برخورد هیچ استفاده‌ای ازشون نمی‌شد! همینقدر حیف!
کلی سوال و ابهام هم تا اخر حل نشده باقی موند!
گره های داستان یه جوری باز می‌شد که اصلا نمیفهمیدی چرا و چی شد؟ فقط یهو صحنه بعد از حل شدن مشکل ظاهر میشد!
از گم و پیدا شدن بادام گرفته تا نجات پیدا کردنشون از هرکدوم از دردسرا همه همین‌طور حل شدند!
حتی پدر حامی هم معلوم نشد چجور قهرمانی بوده که همیشه نتوانسته!
تصویرگری حامی رو من نپسندیدم و به نظرم حتی کمکی به شخصیت پردازی بهتر ازش نکرده بود! یعنی کلا ارتباط برای کامل کردن روایت بین متن و تصویر نبود.

من هنوز برام سواله این شخصیت‌های اصلی چند ساله بودن؟
چه نیازیه حامی و ساسی کنار یه دختر به اسم هانی قرار بگیرن؟ در جهت شبیه شدن بیشتر داستان به فضای هری پاتر؟
اصلا قدرت‌های این دوستان چی بود که اومده بودن مدرسه جادوگری؟ به یک چیزهایی کوچکی اشاره شد ولی اصلا درحدی نبود که از ایما جادوگری با توانمندی خاص بسازه!

باید سر فرصت یه مرور مفصل‌تر هم بنویسم