یادداشت ‌ سید امیرحسین هاشمی

        چقدر این منصور ضابطیان خوبه، چقدر لطیف، ساده و دوست‌داشتنی می‌نویسه؛ چقدر واقعی.

1- منصور ضابطیان یدی طولانی در نوشتنِ سفرنامه دارد. یک وجه جذابِ کتاب‌های این بشر این است که منحصر در نوشته نیست، کتاب همراه شده با کلی عکس و نگارهٔ حاشیه‌ای که مطالعه رو خیلی لذت بخش می‌کنه. (البته یه نقدی که دارم اینه، البته خودم پیگیرش نبودم شاید همچین چیزی هست و من نمی‌دونم، جا داره لینک یا QR Code رو کتاب تعریف بشه، عکس‌ها رو بتونیم رنگی ببینم...)

2- یک وجه جذاب سفرنامه‌های قدیمی‌تر ضابطیان برای من این است که سفر غریب می‌رود. یعنی مسیرها و مکان‌های معمول هدفش نبوده، از مراکش گرفته تا همین کوبا. اخیرا که از ترکیه و کانادا سفرنامه نوشته یه ذره این وجه جذابیت کتاب‌هایش برای من کم شده. البته جدیدها رو نخوندم و این قلم بعیده بد بنویسه، ولی خب مراکش و کوبا کجا، کانادا و ترکیه کجا!
3- یک عنصر جدی و مهم تو روایت ضابطیان از کوبا، فقرِ عمیقِ آمیخته به شور زندگی است. حتی شور زندگی غلبه دارد. عجب متنِ زنده‌ای هم نوشته، واژه به واژه‌اش به زندگی آمیخته شده، خیلی واقعی و حال‌خوب‌کن.
جالب بود، اول که این کتاب رو خریده بودم، رفتم سراغ خلاصه‌اش از تاریخ کوبا که آخر کتاب آورده. تیپیک کشورهای آمریکای جنوبی؛ متسعمره بوده، تلاش‌هایی برای استقلال و آزادی انجام  می‌ده، موفق می‌شه، دولت انتخابی میاد، چندتا کودتا می‌شه، چپ‌ها عملیاتِ چریکی می‌کنند، شکست می‌خورند، زندانی می‌شوند، آزاد می‌شوند و در نهایت دولت مستقر را منحل می‌کنند، با آمریکا دعوا می‌کنند و هم تیمِ شوروی می‌شن، مهره شوروی در جنگ سرد، بحران موشکی و قس‌ علی‌ هذه. این سیب غلت می‌خورد، اما این مردم بودند که داشتند "زندگی‌شان" را می‌کردند با همه سختی‌هایش. 
این بخش پایانیِ کتاب را خوانده بودم اما "کوبا" را نشناخته بودم. شاید "جای کوبا" در جهان را فهمیده بودم، اما مردمش را نه. الان حال و هوایشان برایم آشناست. دوست‌داشتنی و خالص مردمانی اند. البته نمی‌دانم شاید الان دیگه عوض شده باشند! 

4-آخر هم یه نقدی بگم. بعضی توصیف‌ها و عبارت‌های کتاب رنگ‌وبوی نژادی داشت. اصلا و ابدا، به هیچ عنوان انگ و تهمتِ سنگینِ نژادپرستی به کتاب نمی‌چسبد، اصلا، اما شاید برخی توصیف‌های کتاب از ویژگی‌های ظاهری مردم کوبا تنه به تنهٔ توصیفات ناصواب می‌زد. دوسِت‌ دارم ضابطیان، برای همین نیم‌ستاره ازت کم می‌کنم...

0-چقدر جذاب که همینگوی را دوست داری. چقدر جالب که همینگوی خبرنگار را دوست داری، برای من این وجه از این نویسنده تا الان مسئله نشده بود، ازت یادگرفتم و می‌رم سراغش یحتمل. مرسی سباستین!