یادداشت محمد آذرنگ

        در باب بازی در سپیده دم
چند قدم جلوتر
شاید
مثل ویلی، در یک چاله عمیق به ابدیت بپیوندیم
باز هم نقش انتخاب پر رنگ است
در هم آمیختگی قمار و لذت و فقر و فحشا و آبرو و عزت و خفتو ریسک و...

و در باب رویا
گنگ و عجیب
کشش داستان قابل قبول اما پایانی متوسط
و ترسناک انجایی که با هویت های این چنین دوگانه مواجه شدن


داستان آنقدری کشش دارد تا کتاب را زمین نگذارید
فرصت کردید بخوانیدش