یادداشت احلی احسنیان

        هم سنگین بود، هم غمگین بود و هم یکم سخت. واقعا نباید تو شرایط روحی بد خونده بشه:)
من نویسنده کتاب رو خیلی دوست دارم. هم آثارش رو و هم خودش و شخصیتش رو. به نظرم از جمله آدماییه که باید بیشتر شناخته بشه.
کتاب مصاحبه هاییه درمورد تاریخ روسیه در دوران شوروی و بعد از شوروی. نویسنده کتاب طی 10سال تونسته این مصاحبه هارو جمع‌آوری کنه و به صورت یه کتاب دربیاره.
خوندن زجرایی که مردمِ واقعا بیچاره‌ی روسیه توی تاریخِ همیشه غمگینشون کشیدن واقعا سخته ولی خالی از لطف نیست. خیلی به شناختشون کمک میکنه. کمک میکنه بهتر بفهمیم چیشد که به اینجا رسیدن. اصلا "چرا" خوشبخت نمیشن؟ :))
از چیزای جالب برای من این بود که درصد زیادی از این آدما دوست دارن توی یه کشور کبیر و قدرتمند زندگی کنن. حتی اگه زندگی خودشون اونقدرا ام خوب نباشه، ترجیح میدن تو کشور بزرگی که پر از قهرمانه زندگی کنن، حتی اگه خودشون قدرتی نداشته باشن و حتی سرکوب بشن. این میل عجیب توی این آدما میتونه ریشه یابی بشه از لحاظ روان‌شناختی و قطعا نتایج جالبی هم داره.
برای خوندن این کتاب باید حتما یه بکگراندی از تاریخ روسیه داشته باشید وگرنه خوب نمیفهمیدش. من یکم از بابام پرسیدم، بعد مقدمه مترجم رو خوندم و فهمیدم ماجرا به صورت کلی از چه قرار بوده. به نظرم مقدمه مترجم و پاورقی هاش وااااقعا کمک کننده و به درد بخور بود و ترجمه هم خوب بود.
من کتاب رو نسبتا سریع خوندم ولی به نظرم کتابیه که میشه با آرامش و تامل بیشتری خوندش چون واقعا آدم خسته و غمگین میشه وقتی مقدار زیادی ازش رو توی یک روز میخونه.
و همین :>