یادداشت آرین عبیدی

        من به شخصه عاشق بازى هاى مخفى كاريم و يادمه وقتى اسپلينتر سل بازى ميكردم دلم ميخواست به تميز ترين شكل ممكن مرحله رو تموم كنم و اگه سر و صدايى بلند ميشد و دشمنا خبر دار ميشدن حتى اگه مرحله رو رد ميكردم، روح و روانم آروم نميگرفت و بايد دوباره ميرفتم.

و خب خيلى قسمت هاى اين كتابم دقيقا همونطورى اعصابم خورد ميشد.

شخصيت پردازى هم بعضى جاها منو ياد نو جوونايى مينداخت كه به هرطريقى تو فضاى مجازى ميخوان خودشونو افسرده نشون بدن