یادداشت نفیسه سادات موسوی

                اگر مخاطب کتاب‌های خاطره‌طور باشید ، ادبیات شق و رق این کتاب شاید توی ذوق‌تان بزند. به هر حال این کتاب را یک فرد عادی یا یک خبرنگار که به قصد ثبت رویدادها راهی سفری می‌شود ، ننوشته است؛ پشت این کتاب یک دیپلمات نشسته ( دقیقا معاون امورعربی آفریقایی وزارت خارجه در آن زمان) با مختصات خاص یک مرد سیاست.
اگر بخواهیم برای معرفی بهتر ، صبح شام را به چیزی تشبیه کنیم، انتخاب من«فست فود» است!مروری سریع بر بحران سوریه به اضافه اخبار تحولات منطقه و تحلیل‌های نویسنده (که البته با توجه به منصبی که در اختیار داشته، تحلیل‌های نزدیک به واقعیتی هستند.)که اگرچه جایگزین کافی برای مخاطبی که تشنه دانستن درباره مشروح رخدادهای سوریه است، نیست؛ اما برای رفع گرسنگیاو در کوتاهترین زمان و شکل دادن به ذهنیو تفکرات او کاملا مناسب است . 
بیشتر روایاتی که از سوریه می‌شنویم، درباره جنایات داعش بوده و کمتر به خود بحران سوریه و چیستی و چرایی‌اش پرداخته شده، اتفاقی که در قسمت ابتدایی کتاب «صبح شام»به شکل متفاوتی رقم می خورد و دقیقا با پاسخ سوالات احتمالی مان درباره خود بحران سوریه، موضع سایرکشورها در قبال آن، علت مهم بودن این مساله از چند دیدگاه مختلف (سیاسی، نظامی،امنیتی، اطلاعاتی و ...)  و در نهایت نقش ایران در این میان مواجه می‌شویم.
بخش سوم و انتهایی کتاب هم که دربرگیرنده خاطرات حضور سردار سلیمانی عزیز در سوریه است، بیشتر از این‌که حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد، از بعد احساسی و زنده کردن یاد داغ حاج قاسم مخاطب را با خود همراه می‌کند و حتما بودنش از نبودنش بهتر است .