یادداشت هدی اسکندری

        کتاب، حال و هوای چند نوجوان را در زمان هشت سال جنگ تحمیلی به زبان طنز بیان می‌کند.
خواندنش این روزها خالی از لطف نیست.
پیش‌داستان و معرفی شخصیت‌ها اگرچه طولانی شده و دیر سراغ داستان می‌رویم اما چون مخاطب می‌خندد و سرگرم می‌شود حوصله‌اش سر نمی‌رود.
زبان، محاوره است و تا حدودی با بزرگ شدن شخصیت رشد می‌کند.
اگرچه راوی همه‌ی داستان را در یک زمان تعریف کرده و رشد شاید معنایی نداشته باشد.
با خواندن این کتاب حوصله‌تان سر نمیرود چون شوخی‌های داستان انقدر زیاد است که انگار یک مجموعه جوک می‌خوانید.
البته جوک هم سلیقه‌ای است من به شخصه بعضی از آن‌ها را نمی‌پسندم اما انصافاً بعضی هایشان از ته دل می‌خندانند.