«پیرمرد و دریا» تمثیلی است از اراده‌ی انسان در برابر بی‌رحمی جهان.
پیرمرد، در دل دریا، با دست‌های پینه‌بسته و قلبی استوار، ثابت می‌کند که
> شکست‌خوردن همیشه باختن نیست؛ گاهی اوج انسان بودن است.
همینگوی با زبانی موجز، عظمت سکوت، تنهایی و پایداری را در چند خط خلاصه می‌کند.
