یادداشت فاطمه دنیادیده

        اولین بار است که با چنین کتابی مواجه می شوم .
کتابی که با نگاه یک روانکاو به زندگی فرزندان شهدا نگاه کند .
آیا یک فرزند شهید همیشه به پدرش افتخار می کند؟
یک فرزند شهید چه توقعی از جامعه دارد؟ 
یک سوال سخت آیا حاضریم جای یک فرزند شهید باشیم؟
یک فرزند شهید دقیقا چه احساسی دارد؟

زخم هایی که جنگ به روح آنها نزد بلکه این بازماندگان مثل مادر و معلم و اجتماع بودند که زدند .
کتاب پر از نکات ریز و درشتی است که خیلی خیلی به درد بخور است برای من و همه کسانی که می خواهند بفهمند این خانواده ها را ، برای خانواده های شهدا برای به ویژه کسانی که فرزندانشان به واسطه یک فقدان مورد توجه قرار می گیرند. 
روایت های این کتاب که با چاشنی نگاه روانشناسانه ممزوج شده است بسیار در من اثر گذاشت و هنوز بعد از چندماه از خواندنش می گذرد اما به آن فکر می کنم.