یادداشت سید محمد بهروزنژاد

        <به نام خدا>
مزمزه کلمات مجموعه بیست و هشت یادداشت کوتاه از حسام الدین مطهری با محوریت کتاب است.او از تجربیات خودش به عنوان یک کتابخوان می  گوید ، سیاست های کتابخوانی در ایران را نقد می کند ، به ناشران پیشنهاد می دهد ، برای مسابقه کتاب  ایده پردازی می کند ، و شاید بتوان گفت به هر موضوعی که با کتاب ارتباط دارد می پردازد.
با  بسیاری از انتقاداتش به سیاست های دولت هم نظر بودم  و احساس کردم بالاخره کسی پیدا شد که این ها را بگوید. هرچند گوش شنوایی نیست و  بعد از گذشت ده سال از انتشار این کتاب همچنان نقدها وارد اند.مخاطب برخی از یادداشت ها کتاب خوان ها هستند و مطهری نکات مفیدی را  برایشان طرح می کند.

 گزیده ای از چند یادداشت برتر کتاب :

رهبر و کتابخوانی: 
مایه شادمانی ست که رهبرمان کتاب خوان و اهل مطالعه اند اما کاش هرکس در جایگاهی که هست اعتبار داشت. کاش هواداران رهبر به منشِ او ایمان داشتند و به جای آنکه منفعل باشند و گهگاه سخنرانی ها  به سمت یک کتاب هلشان بدهد ، عقل و احساس آن ها برای کتاب خوانی می جوشید . کاش جوشش آن ها درونی و بر آمده از تفکر بود نه بر آمده از هواداری.

چند  نوع مواجهه با کتابخوانی : کتاب خوانی لذت یا رنج؟ :
در مواجهه با کتاب ها سه سطح مخاطب وجود دارد:
1. مخاطبان عام که برای لذت بردن کتاب می خوانند.
2.مخاطبان اهل نظر که برای نقد کردن کتاب می خوانند.
3.مخاطبان اهل نظر لذت برنده از کتاب.
سطح ممتاز کتابخوانی مخصوص این گروه است. گروهی که هم بر مسائل فنی کتاب مسلط است و هم اینکه راه آموختن از کتاب را با گارد نقد برای خود مسدود نکرده است....نقد در این سطح از مطالعه ارتقا یافته است و از سطح ایرادهای دم دستی عبور کرده است. این نوع کتابخوانی کتابخوانیِ فعال است.

 زیر آب زنیِ سیر مطالعاتی:
در معنای مرسوم ، سیر مطالعاتی فرمولی فرمایشی برای هدایت کردن اجباری مردم است برای بذر هدایت پاشیدن به ضمیر دانشجویان هجده ساله. سیر مطالعاتی برآمده از اندیشه « ما خوبیم و بقیه گمراه اند» است....فرمایندگان سیر مطالعاتی راه را بر جستجو ، شک ، تجربه ، شکست ، پیروزی و طلب علم می بندند. آن ها می کوشند مخاطبانشان را پیش از آنکه برای یافتن حقیقت به تکاپو بیفتند ، با کتاب های مورد تائید خود ساکت کنند.

ممیزی مسئولیت پذیر ، پایان بخش روند معیوب ممیزی:
رک و راست باید پذیرفت که راه گریزی از ممیزی کتاب در ایران وجود ندارد....ایده آل آن است که اعمال سلیقه ها به حداقل برسد و فضای باز گفت و گوی فرهنگی شکل بگیرد.
(خلاصه نکات مهم بیان شده در این یادداشت)
1.ناشران و مولفان مجرم نیستند.
2.بنا نیست همه دنیا مثل ما فکر کنند.
3.ناشر و مولف باید ممیز خود را بشناسد.
4.ناشر باید بتواند  در صورت لزوم از تصمیم اداره کتاب درباره محصولش به مراجع قانونی شکایت کند.
5. اصلاحات مورد نظر اداره ممیزی باید قابل ارائه به رسانه ها باشد تا در معرض افکار عمومی قرار گیرد. آیا از تصمیم خود می ترسیم؟

کتاب نخوانی مواجهه صادقانه : 
چرا درصد بالایی از مردم ما امروز به آموختن زبان انگلیسی مشتاق اند و در راهش جدیت دارند؟ به نظرم فقط یک جواب کامل برای این سوال وجود دارد: چون برایشان مهم است. چرا برایشان مهم است؟ چون برایشان مهم شده است. چرا برایشان مهم شده است؟ چون حیثیتی شده است، چون منافعی در آن می بینند بنابراین برای زبان آموزی وقت پیدا می کنند ، پول کنار می گذارند ، حوصله به خرج می دهند و تنبلی را تا حدودی کنار می گذارند.
مسئله اینجاست که هنوز از نظر مردم کتابخوانی فعالیتی منفعت دار تلقی نمی شود. در نتیجه لزومی ندارد برایش هزینه کنند.

 اگر متولی امر کتابید ، اگر کتابخوانید ، اگر صدایتان به گوش مسئولین می رسد و اگر به هر نحوی با کتاب مرتبطید مزمزه کلمات را بخوانید  و به آن فکر کنید.
حجم کتاب به صد صفحه نمی رسد و یادداشت ها همگی بسیار کوتاه اند.