یادداشت آشیخ دکتر

        إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِي الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا يَسُدُّهَا شَيْءٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ (امیرالکلام، علی (ع))

وفات مرحوم آیت الله فاطمی‌نیا مصادف بود با سال‌های نخست دانشجویی من. به جهت علاقه حضرت پدر به ایشان، از دوران نوجوانی با این مرد بزرگ آشنا شدم و پیگیر کلام نورانی‌اش بودم. ولی چه بد که زودتر از آن که به جایگاهش پی ببرم رخت از این جهان فانی بر بسته و به سوی ملکوت اعلا شتافت.
آنچه در این کتاب برای من جالب توجه بود دقت و تسلط بالای آن بزرگ بر ادبیات عرب بود. به گونه‌ای که به جرئت می‌توان گفت کمتر فاضلی در این دوران به چنین تسلطی دست یافته‌است.
مطالعه این کتاب، برای من همراه بود با مرور خاطرات دوران نوجوانی و به حق اثر  آن نفْس متین در کلام ایشان حتی پس از کتابت مشهود است.
رحمت خدا بر روح پاک آن مرد بزرگ...
انشاالله با رسول‌الله و ائمه‌اطهار محشور شوند.