یادداشت فاطمه زهرا بختیاری

        یا نور
این اولین کتاب ۰۴ بود و داشتم فکر میکردم چقدر متناقض است، برای کتاب، که ماه‌ها بلکه سال‌ها وقت و عمر نویسنده پایش ریخته شده، اندازه نوشتن یک یادداشت زمان نگذارم. بنابراین همه‌ی بهانه‌های واهی را کنار می‌زنم و از این به بعد به امید خدا تمام کتاب‌های امسال را با یادداشت راهی کشوهای ذهنم می‌کنم.
پس از بیست سال، کتاب مفصلی است که در یک خط، میتوان ادعا کرد درباره علی است. کتاب بشدت لایه لایه است و اگر از عقاید عدالت‌خواهانه نویسنده خبر ندارید، احتمالا یک بخش مهم این لایه‌ها را از دست می‌دهید. مهم‌ترین تعریفی که می‌شود از این کتاب ارائه کرد، داستان گویی است. کدیور خوب بلد است داستان بگوید و این قوت بزرگی است. من معتقدم کسی که کارش را خوب بلد است، اگر هم اهدافش را چندان قبول نداشته باشم، نوش جانش که ثمر ببیند. زحمت کشیده، قوی شده و ساختار عالم بر مبنای دیدن نتیجه تلاش‌هاست. این داستان بخش مهمی از تاریخ اسلام را روایت 
می‌کند و تکلیف خیلی از شبهه‌های تاریخی را روشن می‌کند. جزئیات تاریخ و رفت و آمدها و اتفاقات جنگ را به خوبی پردازش می‌کند و تلطیف داستان با عشق هم انصافا خوب از کار در آمده. شخصیت اصلی، فرزند یکی از فرماندهان معاویه است و در عین حال، مادرش چراغ عشق به علی را در وجودش روشن کرده. حالا این چراغ دارد سوسو می‌زند و جوان، به دنبال نور چراغ آواره دشت و بیابان و آفتاب و جنگ می‌شود. پس از بیست سال را بخوانید. اگر در شما هم نوری روشن است.