یادداشت محمدجواد واحدی

        این کتاب رو بار اول که خواستم بخونم، خوشم نیومد و گذاشتمش کنار، حدود دو سال قبل.
اما اینبار عزم جزم کردم و محکم شروع کردم.
سابقه خوندن کتاب "مهاجران" رو داشتم، کتابی که خیلی از خوندنش لذت بردم و با شخصیتش به خوبی همراه شدم، اما در "آمریکایی" شخصیت داستان اونطور نبود.
ایندفعه هم مثل کتاب "مهاجران"، پیتر آلتگلد از صفر به اوج میرسه و در آخر داستان به تقریبا هیچ بازمیگرده که این سیر صعودی و نزولی توی کتب "هاوارد فاست" برام جالبه، انگار اشاره ای به سیر زندگانی از نوزادی تا پیری داره، شاید!
بعضی از اصطلاحات نیاز به مراجعه داشت و به بعضی از شخصیت ها اشاره میشد که هیچ پیش زمینه ای در ارتباط با اون افراد نداشتم، شاید نیازمند به یک عهد ذهنی هست که شاید یک شهروند آمریکایی دارای اون شناخت باشه.

در مجموع روند کتاب و اصل داستان رو دوست داشتم.