یادداشت نفیس

        کتاب نگاهی از بیرون به درون داره . هالیس شما را به جلسه ای با خودتون دعوت کرده . با طمانیه به توصیف رنج ها و مرداب ها و عقده هایی که گریبان گیرمون شده می پردازه . توی پیچ و خم زندگی راه حل میده و در دو فصل آخر به شیواترین حالت ممکن به نتیجه می رسه . 
آنجایی که میگه : 

" جهان هستی نمایش خداوند است . آن تصویر متعالی شاید واضح نباشد ؛اما وظیفه نگاه اجمالی به وقایع ، شکستن تخم مرغ ها در طول راه و رنج بردن در بیابان های روح در نهایت به این تشخیص ختم می شود که معنا در رسیدن به مقصد نیست ؛ بلکه در خود سفر است . این خردی شخصی است که 《عبور》 می کند . کسی که جوان است ؛ کسی که خواستار صیقل خوردن لبه های تیز زندگی است و یا از وظیفه ی پنهان از رنج ها می گریزد ، نمی تواند 《عبور》 کند و این خرد را به دست آورد  . این پاداشی است که یک من جوان آن را تحقیر می کند و هرگز برایش قابل تشخیص نیست ؛ اما به واقع موهبتی است که عمق ، بلوغ و فضایی غنی به زندگی آینده می بخشد .
وظیفه ی پیش روی ما همان وظیفه ای است که نیچه نیز برای ما تعیین کرده . ما 《عبور》  و《 پل》 هستیم  . آنچه باید عبور کند میل من به کنترل ، تسلط و امنیت است . اگر چه این میل طبیعی است ، اما در برابر مسیر تحول می ایستد ." 
در پایان کتاب فوق العاده ارزشمنده . پیشنهاد می کنم اگر به مباحث روانشناسی و خودشناسی علاقه مندید ، سراغش بروید و از تغییری که بعد از خواندنش در نگاهتون ایجاد میشه لذت ببرید .