یادداشت انیس پورقنبری

                موقع خواندن این کتاب؛ چشم‌هایم برق میزد. دستهایم را به‌هم می‌مالیدم و میگفتم: آفرین عطیه عطار زاده!
شیر مادر و نان پدر حلالت (البته در بخش فرمی فقط😂)

کتاب پر است از  نگو نشان بده های  فوق‌العاده. البته نویسنده از زیر دیالوگ نوشتن مویرگی فرار کرده است که من میبخشمش بخاطر این  توصیفات نابش😂 
گرچه متاسفانه باید بگویم این کتاب از نظر محتوا یک کتاب سیاهِ چرک و غیر متعهد است و بوی خون میدهد

شاید روزی برگردم و دوباره چشم‌هایم را ببندم و باز هم بخوانمش...شاید ...