یادداشت زهراسادات حسینی

        ●انگار همه‌ی روایت‌هایی که تمام این سال‌ها پای منبرها و روضه‌های امام حسین شنیده بودم یک‌جا جمع شده بود، البته که بعضی جزئیات برام تازگی داشت، اما اکثر مطالب رو پیش از این بارها شنیده بودم. 
●با این‌که کتاب نثر ساده، روان و داستان‌گونه‌ای داره، به خاطر حجم غم و اندوهی که در تک تک سطرهاش هست یکباره و یک‌نفس خوندنش برام سخت بود، از اول محرم خوندم تا امشب و راضی بودم از این شکل خوانش. صفحات مربوط به شهادت امام حسین  هم‌زمان شد با شب‌ و روز عاشورا که روضه‌خوانی مکتوب بود.
●کاملا مشخصه نویسنده از منابع معتبر وقایع رو گلچین کرده و به شکل قطعه قطعه در فصول مختلف گنجونده. همین کوتاه کوتاه بیان کردن وقایع خوانش رو راحت‌تر کرده بود اما مشکل این بود که یه جاهایی ماجرا نصفه رها میشد، مثلا در جایی میگه امام به معاویه نامه نوشت، اما نمی‌نویسه که نامه به دست معاویه رسید؟ معاویه نامه رو خوند؟ چه عکس‌العملی داشت!؟ بدون پاسخ به این سوالات، مینویسه معاویه که مُرد یزید فلان کار رو انجام داد. همین باعث میشه سوال‌هایی برای مخاطب بی‌پاسخ بمونه.
●انتظار داشتم کتاب یه فصلی هم بعد از فصل انجام می‌داشت، به اسم فصل انتقام، از عاقبت همه‌ی کسایی که مستقیم و غیرمستقیم در شهادت امام دخالت داشتن می‌گفت. به نظرم بدون این فصل کتاب یه چیزی کم داره.
●خوندن این کتاب رو به همه‌ی محبان اهل‌بیت و امام حسین میشه توصیه کرد؛ به خصوص به نوجوون‌ها و جوون‌هایی که شاید حوصله‌‌ و فرصت خوندن کتاب تاریخی یا مقتل ندارن. 

یازدهم محرم هزاروچهارصدوچهل‌وپنج هجری‌قمری