یادداشت سبحان افشار

        اگر قرار باشد از میان نمایشنامه‌هایی که تا امروز از محمد چرم‌شیر خوانده‌ام فقط یکی را به دیگران پیشنهاد دهم یا امکان دوباره‌خواندنش را داشته باشم، بی‌شک انتخابم «پروانه و یوغ» است. 
نمایشنامه کوتاه است، حسابی تصویر دارد و جهان‌بینی منسجمی پشتش است. به‌نظر من «پروانه و بوغ» درباره‌ی «چگونه بودن» است. حرفم را با مهم‌ترین بخش نمایشنامه تمام‌ می‌کنم:
«من برای تو کاری نمی‌تونم بکنم، ونسان. برای هیچ‌کس کاری نمی‌تونم بکنم. من فقط تلاش می‌کنم ارتباط‌ها رو بفهمم. اون‌ها رو به هم وصل کنم تا تصویر مبهمی از جهانِ تو، خودم و دیگرون رسم کنم…»