یادداشت ابوالفضل شربتی

        جالب بود؛ خودِ انسان را، پیچیدگی هایش، کشمکش ها و تضاد هایش را مقدارِ قابل توجهی توانسته است به تصویر بکشد. گذشته ی شانتال جزیی از هویت اوست، حالِ شانتال هویت اوست، آینده (و خیال پردازش اش) جزیی از هویتِ اوست. با گذشته و حال و آینده اش درگیر است، زیرا با هویت و «من» اش درگیر است. نکته ی جالبی که توجهم را جلب کرد نقش فکرها (یا خیال) در زندگی آدمی بود؛ انسان ها گاهی با خیال پردازی‌شان، بر خود و «من» شان بسیار تاثیر می گذارند؛ جایی که شاید «منِ» حقیقی‌شان (آن «من»ی که در واقع هست، با آن زندگی می کنند) را تحت الشعاع قرار می دهد. ش
از آن جایی که کتاب را در جاهایی با اشتیاق نخواندم (به زور خودم را همراه می کردم) یک ستاره را دریغ کردم. پ