یادداشت فاطمه‌السادات شه‌روش

        تا صفحه ۶۰ به زور خودم رو کشوندم ولی دیگه نتونستم ادامه بدمش. دلیل اولش اینه که داستان‌های تا این حد فانتزی اصلاً سلیقه من نیست. دلیل دومش هم اینه که داستان خیلی یکنواخت و خطیه و حوصله آدم سر می‌ره. بیشتر فصل‌ها به این می‌گذره که قانون این سرزمین چیه و موجودات توش چی کار می‌کنن. پس کو اتفاق؟ پس کو ضربان؟
      
70

5

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.