یادداشت نعیمک

        موقع خواندنش «میدل مارچ» در پس ذهنم بود. آن قدر «میدل مارچ» بزرگ و قوی و عمیق است و شاید بی‌انصافی باشد «سایلایس» را با آن مقایسه کنیم. این یعنی کتاب بدی است؟ یا برویم مستقیم سراغ «میدل مارچ»؟ بی‌شک نه! شاید الیوت را هم‌ردیف دیگر نویسندگان زن کلاسیک مثل برونته‌ها یا آستین بدانیم. اما الیوت یک تفاوت خیلی مهم دارد. آدم‌های الیوت متنوع هستند و از طبقۀ آدم‌های زحمت‌کش. به شکل خیلی دقیقی آدم‌های اصطلاحاً طبقۀ پایین را ترسیم می‌کند و حرف‌هایشان را می‌نویسد. انگار واقعاً در کنار آن‌ها بوده در حالی که مثلاً در همین کتاب بعید است واقعاً به می‌نوش‌خانه‌ها رفت‌وآمد داشته (یا حتی امکانش را داشته) ولی خیلی دقیق آنجا را توضیف می‌کند. 
اما دلیل دومی که الیوت را دوست دارم فضا و محیط است. برعکس برونته‌ها یا آستین تنها حرف طبقۀ بالا نیست. ما با آدم‌های یک «روستا» یا «منطقه» آشنا می‌شویم. آدم‌هایی که با هم درارتباط هستند و فقط یک نقش نیستند. به طور دقیق‌تر ما با یک محیط طرفیم و بعد آدم‌ها مهم می‌شوند. در اینجا روستایی با آدم‌های مختلف و طبقه‌های مختلف. آدم‌هایی که برای حسود هستند، قوی هستند، دروغ می‌گویند یا پشت دیگری صفحه می‌گذارند و این ویژگی الیوت که این آدم‌ها را کار هم ترسیم می‌کند برای من (در مقایسه با دیگران) بسیار مهم و عزیز است.