یادداشت riri

        وقتی می نوشتم سبک می شدم صفحه ی سفید کاغذ بهترین کسی بود که حرفهایم را گوش میکرد گوش می کرد و گوش می کند.
صفحه ی سفید کاغذ مسخره ام نمیکند چیزهایی که میگویم تو دلش نگه می دارد. چیزی را به رخم نمیکشد.
 آزارم نمی دهد. دلسوزی بیجا نمیکند خجالتم نمیدهد. نیش نمیزند.
پدر، مادر، خواهر و برادر و همه ی کسم است مرا به گذشته می برد، به آینده می برد، به خیال هام می برد.
 به رنج ها و شادی هایم بغض میکند، لبخند می زند.
قاه قاه میخندد.
 همه جا میبرد دوستش دارم از چشم هام بیشتر .
می نشیند جلویم میگوید بنویس.