یادداشت یک کاربر NULL

        جلد اول ملکه سرخ توی یه روز و نصفی (یه‌روز ) تموم شد . اولین کتابی که تا صبح باهاش بیدار موندم . من قبل از خوندن این کتاب روز همون موقع که این کتابو تموم کردم جلد اول گریشا و قبلش هم جلد آخر مجموعه یاغی شن هارو تموم کرده بودم ‌ ‌. همچنین دیده بودم که بعضی جاها این دوتا کتاب هم بگن که شباهاتی با ملکه سرخ داره . شباهتی که با گریشا داره مربوط میشه به خلاصه ی خود داستان که یک دختر رعیت یکهو به جایگاه و اهمیت بالایی میرسه و باید سعی کنه از قدرتی که حتی از حضورش خبر نداشته استفاده کنه . 
شباهتش هم با یاغی شن ها میشه به انقلاب یک عده رعیت و درخواست برای تغییر حکومت اشاره کرد . 
داستان درمورد دختری به نام مر بارو هست که طبقه بندی جامعه شون بر اساس رنگ خون است . رنگ خون مر بارو قرمزه پس محکوم به طرد شدنه . تا اینکه روزی اتفاقی میوفته و اون متوجه میشه قدرتی داره که خودشم بی‌خبره و چون این ماجرای عجیبیه  پاش به کاخ سلطنتی باز میشه و حالا باید خودشو جای یه شاهدخت نقره ای جا بزنه چون رنگ خونش قرمزه و خون قرمز ها قادر به داشتن قدرت نیستن . 
باتوجه به خلاصه ای که دیده بودم به شدت مشتاق بودم به کاخ برسه ‌ . ایده ی داستان یه چیز کلیشه ای شاید به نظر بیاد ولی نویسنده طوری اون رو به تصویر کشیده که کلمه ی کلیشه رو نمیتونی براش به کار ببری و یه جور تهمت الکی حساب میشه ‌ . مثلث عشقی ش آزار دهنده نبود زیاد ، چون هر بار شخصیت دو برادر تغییر می‌کرد.  مثلا کال مر رو دوست داشت ولی نویسنده سعی کرد با جذاب بودن و تفاوت شخصیت واقعی میون با اونچه که ما فکر می‌کنیم کال رو کمرنگ کنه . گاهی با خودم فکر میکردم چندبار تاحالا پیش اومده که میون واقعا قلبش برای مر بتپه؟ 
حرف ها و رفتار های میون اول باعث تپش قلب آدم میشد ولی حالا که بهشون فکر میکنه چیزی جز  صدای تیکه تیکه شدن قلبش نمیشنوه . هنوز هم من دارم به تیکه های دوست داشتنی کتاب فکر میکنم و گهگاهی با فکر کردن بهشون قلبم آروم میشه یا حتی گاهی جمله هارو میخونم !  حتی تا لحظه ی آخر میون میخواست از دست دادن مر رو بندازه گردن کال . (بچه م کال😭 البته میون هم عالیه) آموزش  کنترل قدرت مر هم زود جمع شد و اینکه لحظه ی آخر فکر کردم ملکه میخواد واقعا کمک کنه ‌ . وقتی میون دشمن شد مشکل چندانی نداشتم و حالا که کال بی گناه الان خیلی بهترم . خلاصه ی چندتا جلد بعدی رو خوندم و بد اسپویل شدم ۰۰
و در آخر میتونم بگم : احساس میکنم دیگه هیچ کتابی نمیتونه مثل این کتاب باشه و قرار نیست دیگه از بقیه کتابام لذت ببرم:))