یادداشت Melorin

        بازم جزو کتاب‌هایی بود که خیلی محبوب بود و خیلیا دوسش داشتن ولی برای من نبود :(
یه چیزی که از همون اول باهاش ارتباط نگرفتم شخصیت های بی‌نقصی بود که انگار دقیقا میدونن تصمیم درست چیه و باید چکار کنن، و بدار از همه اینکه سطح فکر و عقلی شخصیت ها اصلا با سنشون جور در نمیومد🫤 بنظرم خیلی کوچیک بودن برای اینکه آنقدر بینقصانه تصمیم های درست رو بگیرن و دقیقا بدونن قدم بعدی چیه. 
نمیدونم شاید یک دلیل دیگه اینکه حس خوبی بهم نداد این بود که اینبار این من بودم که از شخصیت ها بزرگتر بودم :/    شاید اگر توی سن کمتری میخوندمش آنقدر این شکاف بین سن و ذهن شخصیت ها برام بولد نمیشد و اتفاقا برعکس برام مثل الگو میشدن. بهرحال الان برام واقعا قابل درک نیست تفاوت سنی و عقلی که توی کارکترها به وضوح دیده میشه.
داستان بنظرم جذاب بود، هرچند نه در مقایسه با بقیه فانتزی هایی که خوندم، ولی بنظرم حداقل این خاصیت رو داشت که خوای دنبال کنی ببینی خب بعدش چی میشه؟