یادداشت A8K

        وقتی مناسبات سیاسی و اجتماعی مانع از بروز احساسات می شوند، تنها توجه به ندای درون است که روح را از قفس آزاد می‌کند...
با مقدمه‌ی استادانه ی نجف دریابندری حرفی برای گفتن نمیمونه. آهنگ این داستان به آرامی پیش میره اما سرشار از احساسات و بغض و حسرته، حسرت برای مجال ندادن به احساسات پیش از آن که دیر شود...
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است و کار های ناکرده، اعتراف به عشق های نهانی و شگفتی های بر زبان نیامده...