یادداشت عین راء

        خاطرات فوق العاده ای بود. من از شخصیت ایشان خیلی خوشم آمد. توانمندی اجرایی و دوندگی، آن هم با روحیه بالا، همزمان با تحلیل از وقایع، کاری نیست که از عهده هر کسی بربیاید. این کتاب پر است از ایمان و پر است از توانمندی. تحلیل هایی هم که نسبت به وقایع مختلف از جمله جام زهر ارائه می شود قابل توجه است. ایشان شخصیت صاحب فکری است واقعا، هرچند زبان تحلیل ها زبان یک بازاری باشد. تحلیل های ملموس و کف صحنه ایست. حالا شاید بعضی هایش را من مورد تردید قرار بدهم اما این که تحلیل داشتند و آن قدر شفاف و واضح تحلیل را ارائه می کردند جالب بود واقعا. 
	
فارغ از تحلیل ها، خاطراتی که گفته می شود، گاهی چیزهایی است که اصلا نشنیده ایم. راننده بلیزر معروف امام ره، از روز دوازدهم بهمن ماه می گوید. از اینکه حاج احمد آقا در ماشین از هوش رفت چند باری. از اینکه خودش از شدت اضطراب دستانش می لرزید ولی امام ره به او آرامش می داد و با لبخند به جمعیت پاسخ می دادند. یا مسئله کنار گذاشته شدن او از لجستیک! یا خاطرات رابطه حافظ اسد و قذافی با ایران. خاطرات بروز و رشد توانمندی های مختلف در داخل کشور. 

خواندن این کتاب برای کسانی که حوصله دارند واقعا خوب و مفید خواهد بود. همیشه نباید حرف ها را مقطعی و برشی دید! نه. رسانه ها ما را عادت داده اند به خاطرات برشی و مقطعی! یک کلمه می خوانی و هزار کلمه را نمی گویند که بخوانی! این کتاب مفصل خیلی چیزها را بیان کرده است و شفاف. این کتاب و مابقی کتاب های تاریخ شفاهی، چنین خاصیتی دارند. صریح می گویند و پیوستاردار، نه منقطع و دیپلماتیک! باید خواند و به بقیه هم انتقال داد. 

از خواندنش لذت بردم واقعا هر چند تدوین کتاب افتضاح بود! حداقل یک فهرست بندی می داشت خوب بود. من که ندیدم در نسخه الکترونیکی داشته باشد. سوالات هم پیوستگی نداشت. هرچند که پیوستگی زمانی داشت ولی پیوستگی محتوایی نداشت.

مطالعه آن به هرکسی که حوصله دارد و مشتاق تاریخ است توصیه می شود. از دل این نوع کتاب ها خیلی مسائل بیرون می آید.