«نامه ای به پسرم محمد»
رو صوتی گوش دادم. شاید مجموعا یک ساعت بود.
پدرانه، عالمانه و زیباشناسانه بود.
در واقع نامه استاد بود به پسر نوجوانش که بعدا هم در جوانی شهید شد.
از جهت اینکه برای نوجوونش داره توضیح میده، یه دوره کامل اصول عقاید بود. منتها متفاوت و زیبا.
کاش علی صفایی رو زودتر شناخته بودم.
