یادداشت دانیال رضائیان

        خیلی دوستش داشتم.
بزرگترین نقطهٔ قوتش لحن‌ شخصیت‌ها بود. لحن‌ها و شخصیت‌ها خیلی پرجزئیات بودن.
و واقعاً تنها رمانی بود که باهاش خندیدم. البته که یه جاهایی شوخی‌هاش دیگه بیش‌ازحد بود.