یادداشت

        خوندنش برام مثل گوش دادن به یکی از اپیزود‌های سخت رادیو مرز بود، نزدیک بودن به تجربه‌های افراد و حرف‌های ملموس از یک امری که تجربه‌ نکردی اما بهت نزدیکه
اگرچه تمامی جستارها برام وزن یکسان نداشتن، دو یا سه تا از این جستارها ۹-۱۰ از ۱۰ بودن و دو تا دیگه شاید به سختی ۵-۶
اما در کل کتاب بسیار روان و قابل درک و البته دردناک
خوندمش تا بتونم بیش‌تر درکش کنم حالا که دچار سوگ بدی شده، اما اون عجیبه و خیلی زود دیگه غم و سوگش رو بروز نمیده. همون چند روز اول هم عجیب بود که گذاشت در غمش شریک بشم
اما تجربه‌ی زیباتر این بود که چند بخش از کتاب رو خوندم و صدا ضبط کردم براش فرستادم؛ تا بدونه از همین لحظه من هم می‌ترسم، از غم فقدان و سوگ میترسم