یادداشت احمد بابائی

        «از برلین که می‌آمدیم، از اسپار پرسیدم، ایران چطور جائیست؟ و اسپار گفت، جایی است پر از گنبدهای آبی و مردان شاعر»

📌دیوان سومنات دومین نوشته‌ی منتشر شده از ابوتراب خسروی است. مجموعه داستانی مشتمل بر ۱۲ داستان کوتاه. داستان هایی که بیشترشان از روی دست هوشنگ گلشیری و صادق هدایت نوشته شده‌اند. فضای حاکم بر تمام داستان ها، وهم و فراواقع‌گرایی است. سورئالیسمی ناپخته و بی اصالت. فقط داستان آخر مجموعه یعنی «دیوان سومنات» را می‌توان اثری نو و پیش درآمد اسفار کاتبان دانست. 

🔸داستان «حضور»، «حرکت زیبا و آسان» و «پلکان» بهترین های این مجموعه بودند. «دیوان سومنات» و «مرثیه برای ژاله و قاتلش» هم داستان هایی متوسط که گاه حتی جالب به نظر می‌آیند؛ مابقی یا بسیار متوهّمانه هستند یا تقلیدی دم دستی.

🔹در کل برای کسانی که «اسفار کاتبان» خسروی را خوانده‌اند این کتاب یک عقبگرد و اتلاف وقت محسوب می‌‌شود اما برای کسانی که به دنبال آشنایی با قلم او هستند می‌تواند تا حدی یاری رسان باشد.

پ.ن: عبارت بالای یادداشت از داستان اول مجموعه به نام «مینیاتور» است.